Fair Future Generators aan de slag
Er zijn jonge vrijwilligers van de Millieudefensie bij ons aangesloten voor drie maanden om een keer per week mee te helpen bij ons bedrijf, hun passie voor de nature te delen en om over voedselbossen te leren. Misschien worden ze een dag onze collega's, wie weet? Het is in ieder geval heel gezellig en leuk, zoals te lezen van dit verslag van Merel
Ik ben heel blij dat ik bij de Voedselboskabouters mijn project mocht starten van de Fair Future Generators. Na een geweldig trainingsweekend met veel gelijkgestemde mensen starten ik de eerste keer met het meelopen bij een vlekkenplansessie. Er is een uitgebreide blog over wat een vlekkenplansessie is op de site van de Voedselboskabouters. Vervolgens liep ik te struinen over een stuk land in Weert. Met een paddenstoel, omgevroette grond door everzwijnen, bandensporen en een dol enthousiaste meneer die daar graag een voedselbos van wilde maken.
Zo heb ik gelijk al geleerd dat rust voor de grond het eerste en belangrijkste is. In het begin misschien zware machines, maar daarna is dat echt uit den boze.
Gemeente en archeologische waarde zijn ook belangrijke begrippen. Helaas komen hierdoor veel dromen vaak in duigen. Maar de Voedselboskabouters hebben zoveel verstand van planten, kruiden, bloemen en bomen dat er voor ieder minpunt wel een pluspunt is te behalen, dat hebben ze al meerdere keren laten zien.
Na het bezoek mocht ik, vanwege mijn passie voor dierverzorging, het stukje van de everzwijnen schrijven, wat mij leidde naar een jager in mijn buurt die op everzwijnen jaagt in Duitsland. Vol passie vertelde hij over de everzwijnen en kon ik een mooi stukje erover schrijven.
Ik heb denk ik nooit zoveel vriendelijke en gedreven mensen bij elkaar gezien. Net zoals tijdens de meewerkdag bij voedselbos 't Mortelke met een mini stek workshop: heel erg leuk om te doen en leuk om te leren. Thuis heb ik nu 3 stekjes van de jostabes liggen, wie had dat gedacht?!
En het is niet altijd alleen maar voedselbos, want ik heb ook meegeholpen bij het knippen van een wilgenlabyrint die ontworpen is door Jan de Wilgenman. Waar vervolgens mensen in canon het wilgen knip liedje gingen zingen en ik me even terug waande in mijn tijd op de vrije basisschool, ook al durfde ik, zoals misschien meer mensen zouden hebben gehad, niet met volle borst mee te zingen, omdat ik de tekst niet kende.